Przeanalizujmy to zadanie:
Autorska odpowiedź mówi, że wynmik to 4,4 g. Ten wynik jest nieprawidłowy, rozxwiązanie polega na zastosowaniu typowego szkolnego błędu. Rozwiązanie oparte jest na przyjęciu, że skoro początkowe stężenie N2O 0,08 mol/dm3, to szybkość początkowa (obliczona z równania kinetycznego) wynosi 0,04 mol∙dm-3∙s-1. To akurat się zgadza. Ale żeby otrzymać wynik 4,4 g (tj. 0,1 mol N2O) autor posłużył się następującym tokiem postępowania:
Stężenie w chwili 0: 0,08 mol/dm3 → szybkość w chwili 0: 0,04 mol∙dm-3∙s-1 → stężenie po 1 sekundzie: (0,08 - 0,04) = 0,04 mol/dm3,
Stężenie po 1 sekundzie: 0,04 mol/dm3 → szybkość w chwili 0: 0,02 mol∙dm-3∙s-1 → stężenie po 2 sekundach: (0,04 - 0,02) = 0,02 mol/dm3,
Stężenie po 2 sekundach: 0,02 mol/dm3 → szybkość w chwili 0: 0,01 mol∙dm-3∙s-1 → stężenie po 3 sekundach: (0,02 - 0,01) = 0,01 mol/dm3,
W całym zbiornika pozostałoby więc:
n = C ∙ V = 0,01 ∙ 10 = 0,1 mol
Co daje 4,4 g. Wynik ten jest nieprawidłowy, a rozumowanmie błędne. Taki tok rozumowania jest prawidłowy tylko w przypadku reakcji zerowego rzędu.
Choć przedstawione obliczenia prowadzące do wyniku 4,4 g są proste, to tego typu zadanie nigdy nie pojawiło sie na maturze z chemii. A wynika to z faktu, że prawidłowo prowadzono obliczenia w przypadku reakcji o rzędzie różnym od zerowego - wykraczaja ponad wymagania egzaminacyjne. Dopiero po zaopatrzeniu w odpowiednią informacje wstępną takie zadanie mogłoby pojawić sie na maturze. W oryginalnej formie jest ono nie do policzenia przez maturzystę, a przedstawione obliczenia, którymi posłużył się autor - są błędne i wprowadzają w błąd osoby, które rozwiązują to zadanie.
Dokładnie wyjaśnienie czym jest szybkość reakcji i co pozwala obliczyć równanie kinetyczne znajduje sie tutaj:
Na identycznym błędnym założeniu oparte jest rozwiązanie np. jeszcze tego zadania: