Bubel 3: ilościowe strącanie?

Tym razem krótko: 

424729825_904158604583928_7278734747326695276_n.jpg

Takie oznaczenie nie jest możliwe do wykonania. Redukcja do Mn2+ (i odbarwienie roztworu) wymaga obecności silnego kwasu, o czym autor mówi. Zwykle w tym celu używa się H2SO4. Nie używa się HCl, HBr czy HI, ze względu na ich redukujące właściwości wobec MnO4-. Nie używa, poza pewnymi określonymi przypadkami, HNO3, ze względu na jego względnie silnie utleniające właściwości (może ulegać redukcji razem z MnO4-). 

Dalsza informacja o tym, że wprowadzono BaCl2 w celu wytrącenia osadu wyklucza użycie H2SO4 - wtedy osadem byłby BaSO4. Użycie HNO3 także jest wykluczone, ze względu na możliwość utlenienia anionów szczawianowych. 

Nawet jeśli nie dojdzie do utleniania anionów szczawianowych, a do strącenia Ba2C2O4, to musimy pamiętać, że jest to sól słabego kwasu, a w układzie mamy kwas mocny. Co to ozbacza? Że do strącenia takiego osadu może w ogóle nie dojść, bo aniony szczawianowe będą sprotonowane przez przez mocny. Prościej mówiąc: dojdzie do wyparcia słabego kwau. Nawet jeśli dojdzie do strącenia osadu, to nie będzie to mieć charakteru strącenia ilościowego, na podstawie którego obliczymy nadmiar wprowadzonego szczawianu potasu.

W postaci szczawianu na podstawie masy osasu oznacza się np. jony wapniowe:

Ca2+ + C2O42- → CaC2O4

Osad ten jednakże roztwarza się w mocnych kwasach. NIE JEST WIĘC MOŻLIWE JEGO STRĄCENIE Z ZAKWASZONEGO ROZTWORU. W celu wytrącenia osadu z roztworu trzeba kwasowe roztwory zobojętnić. Czy domyślaniacie się dlaczego?

  • link do facebook
  • link do instagram
  • link do tiktok
  • link do youtube
DM 2023